اهمیت دوستی برای فرزندان

امروزه بیشتر مواردی که والدین در مورد آن بسیار کنجکاو و در بعضی مواقع متعجب هستند میزان اهمیت دوستی برای فرزندانشان است.دوستی برای فرزندان همانقدر هائزاهمیت است که برای ماست.دوستی برای آنها می تواند پراهمیت ترین و گسترده ترین چیزدرحال حاضر باشد.

فرزندان ما خواهان یک ارتباط و رفاقت بسیار گسترده و بدون نزاع بین دوستانشان هستند.بیشتر شکایت والدین از زورگویی ها.خشونت ها.پرخاشگری ها ومنزوی شدن و چشم و هم چشمی فرزندانشان به عنوان واکنش در برابر رفتاردوستانشان است.

همه ی افراد به دوستی و ارتبط و حفظ بقای آن نیازمندند به ویژه کودکان.این مسعله که آنها چندتا دوست دارند اصلا مهم نیست بلکه آنچه اهمیت دارد این است که حداقل با یک یا دونفر ارتباط خوب به عنوان(رفیق شفیق) برقرار کنند.

از دلایل مهم با اهمیت بودن روابط و ارتباطات با همسالان برای فرزندان می توان به همراهی و سرگرمی اشاره کرد اما درواقع دلایا زیاد و مهمی برای اهمیت حفظ ارتباط وجود دارد.

دوستان برعواملی چون:

-سلامت

-شادی

-شغلی که انتخاب می کنیم

-عزت نفس

-شریک زندگی ای که درآینده انتخاب می کنیم.

نحوه تربیت فرزندان آینده

-پایه های روابط بزرگسالی و… تاثیر بسیار مهمی دارد

      دوستان متفاوت با رفتارهای متفاوت

هیچ گاه این نکته را فراموش نکنید که کودک شما منحصربه فرد است و شبیه هیچ فرد دیگری نیست .با وجود این بدون توجه به تفاوت شخصیت یا رفتار یک کودک هریک از آنها هم نیاز به دوستانی خجالتی و هم نیاز به دوستانی جسور دارند.

داشتن دوستان وارتباطات زیاد کودک شما را آماده برای پذیرش هر قشر خاص با رفتار خاصی از جامعه می کند و بدین ترتیب آستانه سازگاری را در او به طرز چشمگیری افزایش می دهد.

گرچه ما نمیخواهیم که هیچ گاه هویت فرزندانمان را تغییر دهیم اما قطعا داشتن دوستانی متفاوت به آنها کمک می کند تا کاری را که باید انجام دهند را یاد بگیرند.

فرزندان از طریق دوستی و ارتباطات مناسب می آموزند تا چگونه در پستی ها و بلندی های رشد اجتماعی شان مساعل مختلف را پشت سر بگذارند و یکی پس از دیگری با آن ها روبه رو شوند.

  چندمهارت مهم که فرزندان به کمک برقراری ارتباط با همسالان کسب می کنند

-حل مشکلات وحل اختلافات

-درک نقطه نظرات مختلف و ایجاد همدلی

-کشف هویت از طریق دیدن جایگاه خود در رابطه با دیگران

-پذیرش مسعولیت واقرار به اشتباهات و عذرخواهی کردن

-داشتن سرگرمی و خندیدن و دیدن مساعل در چشم اندازوسیع

-کنترل عواطف وایجاد مهار شخصی

-یادگیری همکاری ورعایت نوبت ومشارکت با دیگران در گروه

-یادگیری دفاع از خود و عقیده و باورهای خود

– بازگشت به عقب و انعطاف پذیری در مواقع لازم

بسیاری از والدین از اینکه فرزندانشان در مهارت دوست یابی و پیدا کردن همسالان مناسب برای همراهی با شکست های مکرر مواجه اند شکایت دارند.بسیاری از آنها از این مسعله بی خبرند که ایجاد ارتباط با همسالان چیزی نیست که در کودک باشد و مهارتهایی می خواهد که اکتسابی و قابل به دست آوردن است.

       گام هایی برای آموزش مهارت های دوستیابی به فرزندان

در اینجا چند مهارت مهم که کودکان دلبند شما به آنها برای سازگاری با همسالان خود نیاز دارند آورده شده است.

قدم اول:جستجو و کشف مهم ترین مشکلات فرزندان در دوستیابی:

دقیق شدن بر روی رفتار های کودکانمان کمک بزرگی در پی بردن به مشکلات آن ها در برقراری ارتباط میکند خصوصا که اکثر آن ها تمایل با حفظ ارتباط با کودکانی دارند که رفتار پرخطر آنها زیاد است.

قدم دوم:فرزندان خود را برای به دست آوردن مهارت دوستیابی و برقراری ارتباط آموزش دهید:

برقراری ارتباط با افراد ملزوم یادگیری مهارت هایی است که شما میتوانید در زمان های مخصوصی هریک از آن ها را به فرزندانتان بیاموزید.با آنها درمورد اهمیت دوستان در زندگی صحبت کنید و اطمینان حاصل کنید که آنها می توانند به کار گیری صحیح آن را به شما نشان دهند.

قدم سوم:فرصتهایی برای به کارگیری آن مهارت ها بیابید:

اینکه فقط با فرزندتان در مورد این مهارت ها صحبت کنید کافی نیست.بهترین راه برای اینکه بچه ها با مهارتهایشان تمرین کنند این است که با کودکانی که از آنها کوچک تر هستند و ناآشنا می باشند تمرین کنند.وقتی فرزندشما با کودکی برخورد میکند که کوچکتر است و مهارتهای کمتری دارد اعتماد به نفس بیشتری پیدا می کند و با قدرت بیشتری عمل می کند.بهترین تکنیک برای بچه های کم حرف این است که به آنها کمک شود تا مهارت های اجتماعی زیادی فراگیرند.

قدم چهارم:از آنها بخواهید که مهارت ها را به تنهایی انجام دهند:

بعد از اینکه با کودک خود بارها این مهارت ها را تمرین کردید در اولین فرصت از آنها بخواهید به تنهایی وارد عمل شوند.کودکان شما براساس تجربیاتی که در به کارگیری مهارت ها با همراهی شما کسب کرده اند احتمال شکست کمتری را تجربه می کنند و به خوبی می توانند پیش بینی کنند که رفتارهای آنها چه نتیجه ای از سوی همسالان مقابل آنها خواهد داشت.

بعد از آن که کودکان دلبند شما فرصت تجربه ی فردی به کار بردن این مهارت ها را به دست آوردند از آنها بخواهید تا درمورد این فرصت های به دست آمده به شما بازخورد بدهند و احساسات به وجود آمده در مورد این تجربیات را با شما درمیان بگذارند.

شما میتوانید با سوالات کوتاهی شروع کنید:

جلسه ی آشنایی با دوستت چطور بود؟

تو به او چه گفتی؟

به نظر خودت چطور عمل کردی؟

دفعه ی بعد چطور عمل خواهی کرد؟

آنچه را که فرزندتان انجام نداده است مورد نقد قرار ندهید بلکه آنچه را که درست انجام داده است را تحسین کنید.اگر او موفق نبود درباره ی آنچه که درست پیش نرفته است صحبت کنید تا او بتواند باری دیگر آن مسعله را به گونه ای متفاوت ببیند و به کار ببرد.به محض آنکه او با آن مهارت احساس راحتی کرد زمان آن فرا رسیده است تا مهارت جدید دیگری را به او بیاموزید. به این ترتیب توانایی اجتماعی فرزندتان به مرور زمان رشد خواهد کرد.