ارتباط سلامت دهان و دندان با بیماری های قلبی
ارتباط بین بیماری های لثه و حملات قلبی بیشتر از ارتباط بین کلسترول بالاو حملات قلبی است. در واقع بر اساس تحقیقات بسیاری بیان می شود که بیماری لثه ممکن است یک فاکتور خطر جدی برای بیماری قلبی باشد. نظریه متداول این است که باکتری موجود در لثه می تواند در سراسر بدن در حرکت باشد. یعنی باکتری که در لثه ایجاد بیماری می کند ممکن است وارد جریان خون شود.
محققان مطمئن نیستند چه چیزی باعث حرکت باکتری می شود، اما مطرح می شود که باکتری از طریق مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن یا حتی جویدن وارد خون می شود.
هرچه بیماری لثه بیشتر باشد احتمال وارد شدن عفونت به خون بیشتر می شود. ۲ نظریه در این باره وجود دارد، یکی این که عامل بیماری زای لثه می تواند وارد جریان خون شده به رگ های خونی هجوم برده و پلاک رگی تشکیل دهد.
نظریه دیگر این که عفونت لثه می تواند باعث افزایش سطح پلاسمایی عوامل التهابی مانند فیبرینوژن (که باعث لخته شدن خون می شود) گردد.
وقتی باکتری به رگ می رسد، از همان طریق که لثه را تحریک می کند، رگ ها را نیز تحریک کرده و باعث تجمع پلاک درون رگ شده و ایجاد سختی رگ می کند. همچنین پلاک ممکن است شل شده و به نقاط دیگر بدن از جمله قلب و مغز برود. بیماران قلبی باید بدانند که: بهداشت دهان و دندان را بخوبی رعایت کرده و سالی ۲ بار به دندانپزشک مراجعه نمایند.
مراقبت‌های دندانپزشکی و بیماری های قلبی
معمولا توصیه می شود که قبل از انجام عمل‌های دندانپزشکی با متخصص قلب مشورت کنید زیرا ممکن است که پزشک توصیه کند که برای انجام این عمل‌ها صبر کنید. در صورتی که از داروهای ضد انعقاد خون (داروهای رقیق کننده خون) استفاده می‌کنید حتماً به دندانپزشک اطلاع دهید. استفاده از این داروها باعث خونریزی بیش از اندازه در هنگام عمل‌های جراحی دهانی می‌شوند. از دندانپزشک خود در مورد وجود اکسیژن و نیتروگلیسیرین در مطب سئوال کنید زیرا در صورت بروز وضعیت فوری و اورژانسی در حین عمل باید از آنها استفاده کرد.
بیماران با سابقه حمله قلبی
برای تعیین میزان خطر اعمال دندانپزشکی در این مراجعین موارد زیر قبل از شروع به کار دندانپزشکی ، بررسی می شود:
- شدت بیماری
- نوع درمان دندانپزشکی
- ظرفیت عاطفی و ثبات بیمار
MI به اختصار به معنای نوعی از نکروز یا مرگ در بافت قلب است که بر اثر انسداد در مسیر خون‌رسانی ایجاد می‌شود.
بیماران با خطر زیاد: MI اخیر (۷ تا ۳۰ روز) و آنژین ناپایدار جزو بیماران با خطر زیاد طبقه‌بندی شده است.
بیماران با خطر متوسط: آنژین پایدار و MI جزو بیماران با خطر متوسط طبقه‌بندی می‌شود.
اعمال دندانپزشکی با خطر کم:
براساس این راهنما بیشتر اعمال دندانپزشکی شامل جراحیهای کوچک دهان، جراحیهای پریو در دسته با خطر کم طبقه‌بندی می‌شوند (کمتر از ۱ درصد خطر) (superficial procedures).اعمال دندانپزشکی غیرجراحی حتی خطر کمتر از این هم دارند.
اعمال دندانپزشکی با خطر حد وسط:
جراحیهای گسترده‌تر فکی صورتی و شاید بعضی جراحیهای پریو گسترده در طبقه حد وسط خطر (head and neck procedure) قرار می‌گیرند و کمتر از ۵ درصد.
به هر حال تمام طبقه‌بندی‌های بالا تحت تأثیر اعمال مختلف دندانپزشکی می‌باشد و در یک بیمار با خطر بالای قلبی اعمال ترمیمی یا کوچک دندانپزشکی خطر مهمی نخواهد داشت.
آنژین صدری ودندانپزشکی
بیمارانی که آنژین ناپایدار دارند باید تا حد امکان کارهای دندانپزشکی را به تعویق بیاندازند،بیمارانی که آنژین پایدار دارند می توانند کارهای دندانپزشکی را با بعضی ملاحظات انجام دهند.
- همراه داشتن نیترو گلیسیرین
- در صورت مصرف اسپرین باید پزشک از انجام کارهای جراحی وخونریزی دهنده اجتناب نماید.
- بایداز مصرف داروهای تنگ کننده عروقی اجتناب شود
- اگر بیمار از استنت عروقی استفاده کرده باشد در ۶ هفته اول باید از انتی بیوتیک پروفیلاکتیک قبل از کار دندانپزشکی استفاده کرد
تدابیر دندانپزشکی در بیمار با آنژین پایدار یا با سابقه MI
- وقت ملاقات صبح باشد
- مدت ملاقات کوتاه باشد
- وضعیت بیمار روی یونیت راحت باشد
- قبل از شروع کار علائم حیاتی کنترل شود
- نیتروگلیسرین آماده باشد
- پروتکل کاهش استرس انجام می شود
تدابیر دندانپزشکی در بیماران با آنژین ناپایدار و MI اخیر
- اجتناب از اعمال انتخابی
- مشورت با پزشک معالج
- نیتروگلیسرین به عنوان پیشگیری
- کاربرد سداتیو
- اکسیژن
- مونیتور مداوم با الکتروکاردیوگراف
- پالس اکسی‌متر
- مونیتور مکرر فشار خون
- استفاده محتاطانه از رگ فشار اپی‌نفرین
تدابیر دندانپزشکی در بیماران سوفل های قلبی
سوفل هایی که در دوران طفولیت یا حاملگی بوجود می ایند نیاز به پوشش پروفیلاکتیک ندارند مگر اینکه تاریخچه واضحی ندهند.
چنانچه سوفل پاتولوژیک باشد برای انجام اعمال دندانپزشکی که منجر به خونریزی شوند احتیاج به پروفیلاکسی می باشد.
منظور از پروفیلاکسی چیست؟
پروفیلاکسی یعنی در بیماران با مشکلات بیماریهای سیستمیک مثل بیماران با سوفل قلبی قبل از کارهای دندانپزشکی آنتی بیوتیک تجویز شود.معمولا جهت پروفیلاکسی از آموکسی سیلین ۵۰۰ میلی گرم به تعداد ۴ عدد یکساعت قبل از کار به بیماران استفاده می شود.
تدابیر دندانپزشکی در بیماران دارای پیوند عروق
انجمن قلب امریکا پیشنهاد می نماید در شش ماه اول قبل از کارهای دندانپزشکی خونریزی دهنده ،پروفیلاکسی آنتی بیوتیکی انجام شود.ولی بعد از شش ماه احتیاجی به پرو فیلاکسی نیست.
تدابیر دندانپزشکی در بیماران دارای ضربان سازهای قلبی
برای بیماران دارای پیس میکر پروفیلاکسی انتی بیوتیک توصیه نمی شود
افزایش فشار خون ودندانپزشکی
برای بیمارانی که فشار خون دارند اقدامات زیر باید انجام شود:
- کاهش استرس و اضطراب
- تجویز ارامبخش
- عدم استفاده از داروهای منقبض کننده عروقی
انفارکتوس میوکارد ودندانپزشکی
در بیمارانی که سابقه انفارکتوس دارند بایستی ملاحظات زیر را در نظرداشت
- کاهس استرس و اضطراب
- در صورت مصرف اسپرین باید پزشک از انجام کارهای جراحی وخونریزی دهنده اجتناب نماید.
- همراه داشتن نیترو گلیسیرین
- اگر بیمار از استنت عروقی استفاده کرده باشد در ۶ هفته اول باید از انتی بیوتیک پروفیلاکتیک قبل از کار دندانپزشکی استفاده کرد.
- عدم استفاده از منقبض کننده های عروقی
- اگر بیماران کمتر از یکماه از تاریخ انفارکتوس آتها گذشته نباید کارهای دندانپزشکی انجام دهند مگر اورژانس باشد.
- بیماران دارای سابقه انفارکتوس نباید کارهای دندانپزشکی مهاجم و با ساعت طولانی انجام دهند.
آریتمی قلبی ودندانپزشکی
در بیمارانی که سابقه آریتمی قلبی دارند بایستی ملاحظات زیر را در نظرداشت.
- کاهش استرس
- عدم استفاده از تنگ کننده عروقی
- عدم استفاده از وسایل دارای جریان الکتریکی مثل کاویترون
نارسایی احتقانی قلبی ودندانپزشکی
تا زمانی که بیمار تحت کنترل نباشد نباید هیچ کاردندانپزشکی انجام دهد.
- بیماران باید از لحاظ موارد زیر مورد ارزیابی قرار گیرند.
- افزایش فشار خون
- بیماریهای دریچه ای قلب
- انفارکتوس میوکارد
- نارسایی کلیوی
- عدم استفاده از تنگ کننده عروقی
- بیماران باید به حالت نیمه نشسته روی یونیت باشند.